- چه فرقی دارد !!!

چه فرقی دارد وقتی ما خودمان مردمان آگاه
و درستی نیستیم؟

یک ملت دلال مسلکِ ناآگاه، با آن حماقت آشکار در هنگام رانندگی یا توحش
علنی برای برداشتن یک شیرینی از جعبه تعارفی یا شهوت عجیب برای قرار
گرفتن در مقابل دوربین، با رتبه‌ی نخست جستجوی سکس … چرا باید در پی یک
زمامدار رویایی باشد؟

من پیشنهاد می کنم ملت هشت سال انتخابات را تعطیل کنند و اجازه بدهند هر
کسی که می‌آید همینجور ادامه دهد. بعد خودشان با حوصله این موارد را
تجربه کنند:

اول: ایرانی ها لطفا روزی یکبار(یا دست کم یک روز در میان) حمام بروند.

دوم: ایرانی ها قبل از پرتاب فحش به بیرون، دهانشان را ببندند و تا بیست
بشمرند. بخصوص وقتی توی خیابان و جلوی دیگران هستند.

سوم: هر خانواده‌ ایرانی هر روز یک روزنامه بگیرد، اگر شده یالثارات!

چهارم: هر فرد ایرانی تعهد کند که هر ماه یک کتاب تازه بخواند … حتی
خلاصه مبانی لوله کشی عمومی!

پنجم: رانندگان به جای فاصله بین شلوار و جوراب دختری در آن طرف خیابان
به داشبورد جلوی چشمشان نگاه کنند و سرعت از پنجاه کیلومتر در هیچ شرایطی
تجاوز نکند.

ششم: همه به خودشان تلقین کنند که این کسی که می خواهیم کلاهش را برداریم
تا شب برای عزیزمان هدیه ببریم، خودش عزیزِ یک نفرِ دیگر است.

هفتم: بفهمیم كه زرنگی، ضایع كردن حق دیگران نیست بلكه با رعایت حقوق
دیگران رسیدن به حقوق خودمان امکانپذیر است.

هشتم: بفهمیم كه اگر صاحب یك بوتیك هستیم شغل ما بوتیك دار است یا اگر
راننده تاكسی هستیم شغل ما راننده است. نه اینكه همه دزد و كلاهبردار
باشیم و از شغلمان فقط برای راهی به رسیدن به كلاهبرداری استفاده كنیم.
به شغلمان احترام بگذاریم و بگذاریم دزدی فقط برای كسی باشد كه شغلش فقط
دزدی است.

نهم: مردهای ایرانی یک بار برای همیشه قبول کنند که زنها، جزو املاکشان
نیستند و خودشان عقل دارند. عشق و رابطه و آشنایی هم بازی برد و باخت و
فتح قلمرو دیگران نیست.

دهم: مردها تمرین کنند که رد عبور زنی را با نگاه شخم نزنند و زنان تمرین
کنند که جواب سلام مردان را با خونسردی و لبخند بدهند چون به معنای …
نیست.

یازدهم: ورزشکاران ما بعد از باخت به رقیب تبریک بگویند و دهانشان را تا
نیم ساعت بعد از هر باخت یا برد ببندند.

دوازدهم: ایرانی‌ها به جای تمسخر شکل ظاهری سیاستمداران، فکر کنند که
ایراد واقعی کار آن شخص در کجاست.

سیزدهم: به نمایشگاه کتاب اگر می روند برای (کتاب) بروند.

چهاردهم: این آخری از همه سختتر است و اینكه دروغ نگوییم. همانطور كه فكر
می كنیم عمل كنیم. فراموش نكنیم ریا كه اكنون عادت و عرف جامعه شده است
در واقع یك بیماری اجتماعی است.

عزیزان آن کسی که این مطالب را نوشته است خود نیز دچار این مشکلات است.

همه ما در رفتارمان مشکلاتی داریم. ولی باید بپذیریم ایران ما در حال
سقوط است. بپذیریم اگر شرایط کنونی ایران اینگونه است همه دلیلش مدیران و
بالا سری های ما نیستند و نقش اصلی را خودمان در این جایگاه ایفا می
کنیم.

چرا مثلا اگر هر کدام از ما فقط برای یک ماه به خارج از کشور برویم (برای
مثال به سوئد!!!) رفتارمان تغییر می کند؟ خوب می شویم. با جنبه می شویم!
فکر و نگاهمان عوض می شود و بدون رو در بایستی بگویم: آدم می شویم! (هر
چند برای 1 ماه!!!!)

بپذیریم برای اینکه ایران خوب شود باید بهترین باشیم

پس لطفاً برای خوب بودن تلاش کنید